De wereldwijde landbouwgemeenschap is solidair met Oekraïne

Toen ik boer werd, wist ik dat ik een figuurlijke oorlog zou moeten voeren tegen de traditionele vijanden van de voedselproductie: plagen, onkruid en ziekten.

Ik had niet verwacht dat ik me in een echt oorlogsgebied zou bevinden met een dodelijke vijand. Toch gebeurde dat toen Rusland Oekraïne binnenviel, de plaats waar ik gewassen verbouw en vee kweek.

Mijn familie en ik wonen en werken dicht bij het midden van het land, een beetje ten noorden van de stad Uman - een specifiek doelwit van Russische aanvallen vanwege zijn munitiedepots. Toen donderdag de bommen vielen, rammelden de ramen en deuren van mijn huis. In de verte zagen we rook opstijgen. We hoorden het gebulder van raketten boven ons.

Mijn vrouw en kinderen zijn onze boerderij ontvlucht, op zoek naar veiligheid bij de grens met Roemenië. Ik ben achtergebleven op de boerderij. Ze zijn al in Roemenië aangekomen en logeren bij een vriend.

Terwijl ik schrijf, is het stil. Ik verwacht niet dat het zo zal blijven. Het geweld kan elk moment weer losbarsten. Op het moment van deze correctie zijn er enkele explosies in Uman.

Pleidooi

Dit is mijn pleidooi, van een nederige boer in Oekraïne tot de mensen van de wereld: vraag alstublieft uw regeringen om deze roekeloze oorlog te stoppen, gelanceerd door die wrede en op macht beluste autoritair, Vladimir Poetin.

Oekraïne heeft niets gedaan om dit lot te verdienen. Sinds het einde van de Koude Oorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie hebben we ernaar gestreefd in vrede en harmonie te leven met de bredere gemeenschap van naties. We hebben geprobeerd een beschaafde democratie te ontwikkelen. Hoewel we nog een lange weg te gaan hebben, hebben we grote vooruitgang geboekt.

Ik heb geprobeerd mijn deel te doen. Als boer ben ik natuurlijk ver verwijderd van de machtshallen. Ik beoefen geen staatsmanschap of doe geen diplomatie.

In een agrarisch land als Oekraïne is het echter mijn taak om mijn land en de wereld te voeden.

Boerderij

Op onze boerderij melken we dagelijks 2.000 melkkoeien. Op onze velden verbouwen we tarwe, gerst, koolzaad en meer. Het is misschien winter, maar het bemestingsseizoen is begonnen, omdat we stikstof op onze velden strooien. Het planten begint meestal eind maart of begin april.

Onzekerheid

Ik weet niet of dit dit jaar nog mogelijk zal zijn. Ik weet niet wat het volgende uur voor ons in petto heeft, laat staan ​​morgen of volgende week of volgende maand.

Ik vraag me nu al af hoe we onze koeien gaan voeren. We hebben voedsel bij de hand, maar het kan zijn dat we onze voederconversie aanpassen zodat onze voorraden langer meegaan. Dit zal onze output verlagen.

De toekomst is misschien onzeker, maar ik weet zoveel: als Oekraïense boeren zoals ik niet aan het werk kunnen, zal onze crisis ondraaglijk erger worden.

We zijn veerkrachtig en weten hoe we moeilijke tijden, zoals droogtes en andere weersomstandigheden, door moeten komen. Net als de rest van de wereld komen we nu uit een pandemie die de arbeidsmarkten en toeleveringsketens ontwrichtte.

Bedreiging

Toch vormt oorlog een unieke bedreiging. Berichten over slachtoffers stromen binnen. Het aantal doden kan enorm oplopen als Russen met hun tanks onze steden binnenrijden. Het militaire conflict zal de levens van gewone burgers vernietigen. De berichten die ik van andere boeren in het oosten en zuiden krijg, zijn dat de Russen rond de grotere steden rijden of ze omsingelen.

We zullen waarschijnlijk met een humanitaire crisis te maken krijgen als mensen de vernietiging ontvluchten. Vluchtelingen hebben onderdak en voedsel nodig. Er is geen garantie dat ze het krijgen. Op het moment van schrijven worden de eerste primitieve vluchtelingenkampen aan de westelijke grens opgezet.

Hongersnood

De geschiedenis waarschuwt ons voor één vreselijke mogelijkheid. In de jaren dertig leed Oekraïne aan de Holodomor, wat in de Oekraïense taal 'dood door honger' betekent. Destijds probeerde Sovjetheerser Joseph Stalin een onafhankelijkheidsbeweging neer te slaan door Oekraïne een door de mens veroorzaakte hongersnood toe te brengen. Miljoenen stierven in wat tegenwoordig veel mensen beschouwen als een daad van genocide.

Niemand in Oekraïne zou ooit moeten verhongeren. Wij zijn een agrarische graanschuur. We hebben meer bouwland dan enig ander Europees land. Wij zijn 's werelds grootste exporteur van zonnebloem- en zonnebloemolie. We zijn de op één na grootste producent van gerst ter wereld, de op twee na grootste producent van maïs en een wereldleider als producent van aardappelen.

Oekraïne kan volgens een schatting voldoen aan de voedselbehoeften van 600 miljoen mensen. Dat is best goed voor een land van 44 miljoen mensen en ongeveer 35.000 boerderijen.

Als we uit de wereldmarkt stappen, stijgen de voedselprijzen overal. Prijsinflatie schaadt al de gewone consumenten over de hele wereld, maar zal nu nog erger worden.

Dit betekent dat de niet-uitgelokte oorlog van Rusland tegen Oekraïne niet alleen het probleem van Oekraïne is. Het is een bedreiging voor iedereen op de planeet. Rusland heeft ons allemaal aangevallen.

Zul je naast Oekraïne staan ​​in ons moment van nood?